Załęczański Park Krajobrazowy
Dom Pomocy Społecznej w Bobrownikach położony jest na terenie Załęczańskiego Parku Krajobrazowego.
Jest on położony na Wyżynie Woźnicko-Wieluńskiej, w województwach łódzkim, opolskim i śląskim. Utworzony został 5 stycznia 1978 roku, jako pierwszy w centralnej Polsce. Celem jego powołania była ochrona jurajskiego krajobrazu Wyżyny Wieluńskiej.
Park obejmuje tereny leżące w zakolu rzeki Warty, tzw. Łuk Załęczański, oraz przełomy Warty przez Wyżynę Wieluńską – Działoszyński i Krzeczowski.
Charakterystyka
Powierzchnia parku to 14 750 ha, a strefy ochronnej 12 010 ha. Około 53% powierzchni parku stanowią lasy, 34% grunty orne, 10% użytki zielone i wody, a 3% tereny osadnicze. Licznie występują tu zjawiska krasowe: leje, jaskinie, suche doliny.
Flora
Flora parku i jego otuliny liczy prawie 770 taksonów roślin naczyniowych, ok. 100 gatunków mszaków i ok. 80 gatunków porostów. Na obszarze ZPK występuje 39 gatunków roślin naczyniowych podlegających ochronie, w tym 25 objętych jest ochroną ścisłą, ponadto stwierdzono tu ok. 30 gatunków roślin rzadkich w skali kraju lub regionu, gatunków górskich oraz występujących na granicy zasięgów geograficznych: rojownik (rojnik) pospolity czy czosnek skalny, szczelinowy zespół wapieniolubnych paproci, zanokcica skalna, zanokcica murowa i paprotnica krucha, lilie wodne: grążel żółty i grzybień biały, wgłębka pływająca, mszar torfowcowy, rosiczka okrągłolistna, wełnianka pochwowata, modrzewnica zwyczajna i żurawina błotna. Znaczną część powierzchni parku – ok. 53%, zajmują lasy. Dominują siedliska borowe na bardzo ubogim piaszczystym podłożu, w większości w postaci sosnowych monokultur o słabej kondycji zdrowotnej. W bezpośrednim sąsiedztwie koryta rzeki występują wikliny. Znajdziemy tu również fragmenty łęgu wierzbowo-topolowego oraz olsu porzeczkowego. Najcenniejsze, niewielkie płaty lasów o naturalnym charakterze, występują poza doliną Warty: świetlista dąbrowa w okolicy Niżankowic, kwaśna dąbrowa trzcinnikowa w uroczyskach Ruda i Mierzyce, wyżynny jodłowy bór mieszany – w uroczysku Kluski (w szczątkowej postaci) i kwaśna buczyna w południowo-zachodniej części parku.
Fauna
Owady: motyle, chrząszcze z gatunku: biegaczowatych, świerszczy, szarańczaków, ryby: płoć,okoń, karp, jaź, kleń, boleń, sumik amerykański, węgorz, jelec. miętus, szczupak, kiełb, brzana, ukleja, płazy i gady: salamandra plamista, gniewosz plamisty, ptaki: zimorodek, dudek, tracz nurogęś, gągoł, łabędź krzykliwy (łącznie odnotowano w parku występowanie ok. 130 gatunków ptaków), chomik europejski, bóbr, wydra, kilkanaście gatunków nietoperzy – m in. nocek duży, nocek Natterera, nocek rudy, gacek brunatny, mopek zachodni, nocek wąsatek, nocek Brandta.
Zabytki
- drewniane budownictwo sakralne pochodzące z pierwszej połowy XVI w. Kościółki typu wieluńskiego znajdują się w Łaszewie Rządowym oraz poza terenem parku w pobliskim Grębieniu, Popowicach, Gaszynie, Kadłubie i Wierzbiu.
- datowane na II-III w. n.e. dwa okazałe kurhany położone na krawędzi doliny Warty w Przywozie.
- bogate stanowiska archeologiczne.
- stara, prawdopodobnie XVIII-wieczna kapliczka w Kamionie.
- zabytki techniki: drewniany wodny młyn (obecnie elektryczny) w Kępowiźnie z XIX w.
- prymitywne piece do wypału kamienia wapiennego, tzw. wapienniki z początku XX w. w okolicach Działoszyna, Lisowic i Kolonii Lisowice.
Żródło Wikipedia